طرح دیدگاه‌های مشترکی از مولوی و اقبال

طرح دیدگاه‌های مشترکی از مولوی و اقبال

دکتر ایوب هاشمی  شاعر، پژوهشگر و مدرس دانشکده علوم سیاسی، فرهنگ و ارتباطات و کارشناس پژوهش دبیرخانه شورای برنامه ریزی مدارس علوم دینی اهل سنت

چکیده:مولوی و اقبال از شخصیت‌هایی هستند که مورد علاقه تمام مسلمانان و مذاهب اسلامی و حتی بعضی از غیرمسلمانان بوده و همواره بر نویسندگان و متفکران پس از خود تأثیرگذار بوده است. در طول تاریخ، این تأثیرگذاری به میزان گسترده شدن شناخت فرهنگ‌های مختلف نسبت به او بیشترشده است. چنانکه امروزه پس از قرن‌ها،آن‌ها بیش از همیشه مورد توجه و استقبال جهانیان قرار گرفته‌اند. از دلایل این استقبال، بین‌المللی بودن خود آن‌ها است، زیرابه خصوص مولانا دارای اندیشه‌های بی‌مرز و بی‌زمان است. او بر مسائل بنیادین انسانی تکیه دارد مسائلی همانند عشق و ایمان، که هیچ‌گاه کهنه نمی‌شوند. همچنینآن‌ها برای بیان این مضامین زبان شعری را برمی‌گزیند که یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته محسوب می‌شود.  

فلسفه «خودی»

فلسفه «خودی»سید حسین امامی
فلسفه اقبال لاهوری، فلسفه انسان ساز استخانه موزه دکتر شریعتی در پی برگزاری جلسات ماهانه نقد و بررسی زندگی شخصیت های جهان اندیشه با عنوان «تفکر از نمای نزدیک»، دومین نشست این برنامه را با موضوع بیداری اسلامی به نقد و بررسی شخصیت، آراء، نظرات و تفکرات و زندگی اقبال لاهوری اختصاص داد. این نشست سه شنبه، 22 شهریورماه در محل خانه موزه دکتر علی شریعتی و با حضور کارشناسانی چون دکتر محمد بقایی(ماکان) و دکتر قاسم صافی برگزار شد که اکنون بخش هایی از سخنرانی آنها را می خوانیم.  

شـــرح داســتانهـــای اســـرار خـــودی (قسمت چهارم)

رفتــن افــلاطــون بر مــذهب گـــوسفندی (عزیز احمد حنیف   )

شـــرح راز از داســـتانها می کنم
غنچـه از زور نفـــــس وا می کنم
«خوشتر آن باشد که سر دلبران
گفتــــه آید در حـــــدیث دیگران»

 شاعر بعد از آنکه داستان تدبیر گوسفندان را در مقابل شیر به پایان می برد، به خاطر وضاحت بیشتر این مطلب، به مثالی از افلاطون می پردازد که بر مذهب گوسفندی رفته است.  

درنگی برفلسفه خودی «خودشناسی» اقبال لاهوری

 درنگی برفلسفه خودی «خودشناسی» اقبال لاهوری

اقبال میخواهد بگوید که افلاتون هستی غیرنور؛ یعنی ظلمت وتغافل را برای اهل روشنگر وباور های غیرعقلانی برصورت فنگرایان برمی کشاند اقبال می گوید که انسان های که مستغرق درهستی نافهمی می باشند آیاممکن است که انسان های دیگررا باساحل معرفت، کشتی نجات باشند یانه ؟آنچه که عنوان بحث ما را متشکل می بخشد فروکاوی وژرفنگری، سخن سنجد ودین فهمی این حوزه ای تمدنی لاهوری «فلسفه خودی» وبه زبان دیگرکنش فلسفه  خودی «خودشناسنی وخوباوری» است. بسخن جناب بقایی بیان واژه خودی درمتون اقبال ایشان را بزرگترین اندیشمند انسان باور وانسان، محور درهرامرمطرح کرده است؛ بازجوی وبازفهمی «خودی» مسیرهست که، میتواند انسان هارا بکمال معرفت وعروج ازهستی نیمه جان وناشناخته به باوری دیگری راهنمود بدارد. 

اقبال و فلسفه خودآگاهی ( اسرار خودی و رموز بیخودی )

اقبال و فلسفه خودآگاهی

 ( اسرار خودی و رموز بیخودی )

(نویسنده: سعید معزالدین)

    سخن از سخنگوی پرآوازه و سخنوری است که او را ستاره بلند شرق نامیده اند.(1)

     سخن از عاشق دلباخته ای است که خود را شناخت (خودآگاهی) و به بیخودی (رهایی از نفس و وصال معشوق) رسید و دیگران را نیز به خود آگاهی فراخواند. و در اوج عشق و ایثار و دلباختگی، اندیشه ها و آرمان های والای خویش را با وزن های شعر برخاسته از شعور و موسیقی و آهنگ کلام و حرکت و هیجان و شور زندگی درگستره حیات ادب و هنر و سیاست و فرهنگ و دیانت گسترانید.